In de Kiem gesmoord.

Ik werd er zaterdagmiddag door een vriend, laten we hem voor het gemak even Arnie noemen, op gewezen dat er die avond bandjes op zouden treden in de Kiem. Een zalencentrum voor allerhande evenementen. In de kelder van het centrum is een soos met een christelijk sausje gevestigd.

Er was een benefietconcert voor Kenia georganiseerd namens het Westland. Arnie vertelde erbij dat bier één euro zou kosten. Voor een goed doel biertjes drinken met live muziek klonk als een goed plan. We trommelden nog twee vrienden op en gingen met ieder zo’n vijftien euro in de portemonnee richting Kiem.

We kwamen aanfietsen en een wit A4tje aan de deur vertelde ons dat de entree zeven vijftig zou zijn. Moesten we alsnog pinnen, want met de resterende paar euro’s op zak zou de avond snel voor bij zijn. Eenmaal terug werd ons door de ingehuurde beveiliging verteld dat de avond uitverkocht was en we er niet meer bij konden. Arnie, een geboren en getogen ’s-Gravenzander op leeftijd, babbelde even met de portier die vervolgens meedeelde dat hij het wel even zou gaan vragen. Hij telde tot vier en liep naar binnen.

We konden er nog bij en na het gebruikelijke kaartje kopen, jas ophangen en muntjes halen, was Arnie alweer de eerste bekende tegen het lijf gelopen. Een iets oudere vrouw waarvan wij drieën lachend tegen elkaar zeiden dat het waarschijnlijk z’n eerste ex was. Bij navraag bleek het zijn tante te zijn.

Bij de muntenbalie stond een jongen met Afrikaans uiterlijk een beetje schuchter om zich heen te kijken. Ik vermoedde dat de jongen uit Kenia was overgevlogen om ons te vertellen waarom deze benefiet avond nodig was. En het was blijkbaar harder nodig dan gedacht. Muntjes kostten namelijk twee euro. Het leek erop dat Arnie de eerste tekenen van dementie begon te vertonen. Bier voor een euro lag in een ver, grijs verleden.

In de soos vertelden diverse beeldschermen nog eens het doel van de avond. Ik zag een foto met blije kinderen uit Kenia in schoolbanken zitten en besloot er verder geen aandacht aan te besteden. Door middel van biertjes drinken zou ik mijn steentje bijdragen. De avond kabbelde voort en de bandjes waren braaf en mistten een scherp randje. Ook het publiek leek geen ervaring te hebben met live muziek, want er werd niet echt bewogen laat staan gedanst.

Het niet losgaan kan te maken hebben gehad met de man die naast het podium stond; een forse, oudere man die de kop van een SGP Kamerlid had, hield alles goed in de gaten. Het kan ook de dominee geweest zijn. Ik weet het niet, maar wellicht vreesde de jeugd deze man. Behalve een oud collega van mij die iets te opzichtig tegen zijn ex-vriendin stond aan te rijden.

Voor we het doorhadden stond de laatste band te spelen. Een All-Starr band van de Kiem, want ik had de leden ook zien spelen in de bands ervoor. Aangevuld met de beste zanger van het jongenskoor van de gezamenlijke kerken. Het klonk niet best. Mijn buurman vroeg zich af of de keyboard speler verstandelijk beperkt was. Hij was wel vrolijk, maar beperkt? Het zal de jongen uit Kenia een worst geweest zijn. Die wilde waarschijnlijk terug naar zijn familie. Ik ook.